Αγαπητέ φίλιε steal-ya-nose ή αλλέως steel-ian-oz, καλώς ήρθες στον ιστοχώρο που μου δόθηκε απλόχερα και γω δεν ξέρω πως. Πάει καιρός που οι θεοί μας δώσανε στα χέρια το πυρ και το αμώνι της γνώσης της απολύτου ετυμολογίας των λέξεων από όλες τις γλώσσες της υδατογαίας. Ο κόσμος πίστεψε πως είμαστε τρελλοί και μας κλείσανε σε ένα καρστικό έγκοιλο. Αλλά εμείς διαφύγαμε και με την βοήθεια ενδοδικτυακού περιηγητού είμαστε εδώ. Στην ιστορία θα μείνει η γουορδαία( εκ του αγγλοσαξονικού word=λέξη) "σινδοϊκιον" ή "σινδοϊκέα" και δεν πρόκειται δια κάποιαν θρησκεία της απωτέρου ενδιαμέσου ανατολής που επικαλείται το "sinto" της ψυχής αλλά για το ανδίστοιχο λατινικως ερμηνευόμενο εκλεκτό έδεσμα που αποτελείται από αλλεπάλληλα στρώματα άρτου και υλικών όπως κάσερος, τυρίον, σιλαμί, μαϊοένεμα ( μαγιονέζα), φιραγκόπτηνον (γαλοπούλα η κρόζωσσα) και άλλα, κατανεμημένα στο χώρο σε πλήρη συστοίχηση μεταξύ τους κατά την οριζονδαία λόγω βαρύτητος και δεν είναι άλλο από το "sandwich". Ηυχαριστημένος έσομαι πολύ.
Βάλε κανενα χιούμορους άρθρο μπας και το δει το μπλογκ κάνας άλλος.Αλλιώς θα μείνω μόνος αναγνώστης.Γράψε για κατηγορίες παλιών συμμαθητών, πράγματα που κάνουμε όλοι και δεν καταλαβαίνουμε κτλ.(κατι σου θυμίζει μήπως).Ξεκίνα με ποίηση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ μου άρεσε η φράση ¨¨ Πάει καιρός που οι θεοί μας δώσανε στα χέρια το πυρ και το αμόνι της γνώσης της απολύτου ετυμολογίας των λέξεων από όλες τις γλώσσες της υδατογαίας.¨¨
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και προσωπικά νομίζω πως αν κάποιος φαντασία- πληκτος (γιατί αν σε πλήξει η φαντασία δεν σε αφήνει να ησυχάσεις) αρχίσει να ετυμολογεί λέξεις πάνω στη πλήξη του σε μια ολόκληρη ζωή θα καλύψει το πολύ μια κοραλλιογενή ατόλη
Όπως και να χει –πυρ _ γνώση = συνειρμός Προμηθέα - μου θύμισε μια ιστορία του Ηeiner muller:
Προμηθέας δεσμώτης
¨Όταν ο προμηθέας φυλακίστικε από τους Ολύμπιους θεούς ο Ηρακλής προσπάθησε να τον βρει για να τον απελευθερώσει από τα άδικα δεσμά.
Αλλά έκανε 3 αιώνες να τον εντοπίσει γιατί ο Προμηθέας είχε δημιουργήσει γύρω του βουνά από τα Περιττώματα του.
Όταν έφτασε μετά από 3 χρόνια ( γιατί ήταν αναγκασμένος να σταματάει συνέχεια για να κρατάει τη μύτη από τις αναθυμιάσεις.) ο Προμηθέα άρχισε να τον βάλει με τα περιττώματα του.
Και όταν ο Ηρακλής αναγκαστικέ να σκοτώσει τον αετό που του έτρωγε κάθε αυγή τα σωθικά, αυτός έκλαψε για το χαμό του μοναδικό συντρόφου που είχε τους τελευταίους αιώνες.
Αλλά όταν ο Ηρακλής τον πήρε στην πλάτη του αυτός τον άφησε να τον κατεβάσει από το βουνό.
Λίγο ακαλαίσθητη ιστορία είναι η αλήθεια αλλά πολύ έξυπνος τρόπος περιγραφής της νοοτροπίας της συνήθειας