Πέμπτη 10 Ιουνίου 2010

Tom Waits VS Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Το να προσπαθήσεις να θέσεις αντιμέτωπους...Γιάννη... δύο από τους κορυφαίους πειραματικούς μουσικούς που........ μου αρέσουν, είναι μια τελείως αδόκιμη διαδικασία στην οποία δεν θα μπω καν. Απλά σου λέω το γιατί. Ξεκόλλα τώρα. Κερδισμένος πιστεύω μπορεί να βγει αυτός που θα συνθέσει και δεν θα ξεχωρίσει. Αυτός που θα νοιώσει πως με την μουσική αυτή θα γεμίσουν τα αυτιά του με μικρά πολύχρωμα κομματάκια πλαστελίνης της δημιουργίας, τα οποία θα μπουν μέσα του και θα στήσουν ένα σκηνικό από καρδιές, ξερά φύλλα, κοντραμπάσο, τρένα, άσπρα βότσαλα, σκουριασμένα κάγκελα, γκρίζα σύννεφα, γέρικα δέντρα και ανθρώπους, φρικιά της φύσης και της ζωής, αστέρια, πορφύρες, έρωτα και πάθη. Και στην τελική ας μην μπουν πλαστελίνες και ας μπουν....

Ο Θανάσης και ο Θωμάς, είναι τα τέκνα της ώριμης ευαισθησίας για τον άνθρωπο, της ίδιας τρέλας για δημιουργία, της ίδιας υπερβατικής αντίληψης για τον κόσμο, όπου μέσα από τους στίχους τους όπως : " Σκυφτός στης ΔΕΥΑΛ τα χαρακώματα μετράω, τις Κυριακές που ακόμα η πλάτη μου θα φορτωθεί" και " At Zerelda Lee's candy store/Well it's got to be a chocolate Jesus /Make me feel good inside/Got to be a chocolate Jesus/Keep me satisfied/Well I don't want no Abba Zabba/Don't want no Almond Joy", των ίδιων συμβολικών παραστάσεων, καταφέρνουν και αποδιώχνουν τον μανδύα του κοινού και τετριμένου στη μουσική, στους στίχους αλλά και στην φιλοσοφία τους. Ακόμα και από τις φωτογραφίες τους φάινεται αυτό!


"Table top Joe", Tom Waits από τον δίσκο του 2002  "Alice".



I knew one day
One, one, two, one, two, three

Well my mama didn’t want me
On the day I was born
I was born without a body
I got nothing but scorn
But I always loved music
All I had was my hands
I dreamed I'd be famous
And I’d work at The Sands

Singing, Tabletop Joe, Tabletop Joe
Now everyone will know
That I'm Tabletop Joe

I had trouble with the pedals
But I had a strong left hand
And I could play Stravinsky
On a baby grand
I said, ‘I’m gonna join the circus
Cause that’s where I belong’
So I went to Coney Island
I was singing this song

Tabletop Joe, Tabletop Joe
Now everyone knows
Yeah I'm Tabletop Joe

They gave me top billing
In the Dreamland show
I had my own orchestra
Starring Tabletop Joe
And the man without a body
Proved everyone wrong
I was rich and I was famous
I was where I belonged, yeah

Tabletop Joe, Tabletop Joe
Now everyone knows, yeah
Tabletop Joe

Take it home boy

"Απόψε" από τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, Οι πρώτες ηχογραφήσεις,2005 



Απόψε το τραγούδι θα 'ναι σαν προσευχή,
θα είναι ελαιώνας σε ξεχασμένη γη.
Απόψε το τραγούδι θα γίνει αγκαλιά
που θα χωράει και σένα κι ας είσαι μακριά.

Απόψε τη σελήνη δεν τη γελάει κανείς
βασιλικό χαϊδεύει με το 'να χέρι της
κι εγώ που δεν κοιμάμαι, εγώ που ξαγρυπνώ,
δεν ξέρω αν θα πεθάνω ή αν θα γεννηθώ.

Απόψε η καρδιά μου θα γίνει ένα παλιό
ποδήλατο που θέλει να βγει στον ουρανό,
τον Μάσιμο Τροΐζι να βρει και να του πει
πως μέσα σε μια νύχτα αλλάζει η ζωή.

Απόψε το τραγούδι θα γίνει αγκαλιά
που θα χωράει και σένα κι ας είσαι μακριά.

Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010

Λέξεις που παρασκευάζει η ζωή...



@@Τσισέξ: Η συνήθεια του να τρέχεις γρήγορα στην τουαλέτα αμέσως μετά την ερωτική συνεύρεση. Εκ του τσίσα+sex.   Έκφραση : "Αγάπη μου μόλις τελειώσεις το τσισέξ, να παραγγείλουμε".



@@Κοπράγχη: Είναι η πάθηση εκείνων που αγχώνονται μήπως το τηλέφωνο χτυπήσει την ώρα που συμβαίνει μιτωτική διαίρεση μέσα στην τουαλέτα. Το ρητό "είσαι ότι τρως" ταιριάζει γάντι σε αυτό που είπα μόλις. Ο πρώτος που καταπολέμησε την ασθένεια αυτή είναι ο εφευρέτης του ασύρματου τηλεφώνου.  Έκφραση : 
"-Γιατρέ μου τι έχω? 
-Κοπράγχη ασθενή μου
-Τι να κάνω τώρα θεέ μου?
-Να πάρεις κινητό"
@@Ξυπνητύρφη: Είναι το αποτέλεσμα της φανταστικής πράξης του να αποτεφρώνεις το ανωφελές-ενοχλητικό ξυπνητήρι μετατρέπωντάς το σε κάτι χρήσιμο όπως είναι η τύρφη,  κάθε φορά που τολμάει να χτυπήσει πριν αλέκτωρ λαλήσει και πριν χορτάσεις ύπνο.  Έκφραση : " Μη με ξυπνάς απ'τις 6, στις 5 κοιμήθηκα, είσαι ένα κακό, κακό ξυπνητύρφη"


@@Πιτσουδίλλι: Είναι η ερμηνεία της ψυχικής κατάστασης που περιέρχεσαι όταν έχεις βρει τι πίτσα να παραγγείλεις, αλλά καθώς παραγγέλνεις σε ενημερώνουν για την "προσφορά" και ψήνεσαι κατά βάθος να γουρουνιάσεις, αλλά η λογική σου που λέει να μην φάς και τρίτη πίτσα 12:20 το βράδυ, πρυτανεύει. Έκφραση : " Όχι κύριε, ευχαριστώ πολύ για την προσφορά σας αλλά να ξέρετε πως με φέρνετε σε τρομερό πιτσουδίλλι, πως? ναι ναι και ένα κουτάκι κοκακόλα".