Ταξίδι....στην ανατομία σου...
'Οπως ξαπλώνεις πάνω μου, μέσα στο λεωφορείο
θα ήθελα να σού' μπηγα τα δόντια στο κρανίο
Την τρυφερή την σάρκα του, με ευκολία τέμνω
και με εγκεφαλίτιδας μικρόβια σε σπέρνω
Αν μάφηνες θα θήλαζα, από τους λεμφαδένες
της ηβικής σου σύμφυσης, τους βαρθολίνειους αδένες
Μου λείπει η μύτη σου...
Έφυγες με παράτησες, μονάχο μες στο κρύο
και γω τις μύξες σου κοιτώ, κάτω από το γραφείο
Θυμάμαι όταν σκάλιζες, τη μύτη και γελούσες
στα κίτρινα δοντάκια σου, ταμπάκο μασουλούσες
Της μύτης σου τα ποιήματα, απίθωνες με χάρη
τόσο καιρό που τά' χαμε, θα γέμιζες πυθάρι
Και εσύ το κάνεις....
Πηγαίνεις στην αισθητικό
και μου γυρνάς στο σπίτι
το δέρμα σου είναι απαλό
σαν τόνος Ρίο Μάρε
Θέλω να ξέρεις μάτια μου, πως σε έχω βιντεάκι
μετά απ' το κατούρημα να στάζεις στο καπάκι
Από τη μία είναι καλό, ισότητα ζητούσες
μα εσύ ήσουν που με έπρηζες πως μικρόβια θα κολλούσες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου