Δευτέρα 8 Απριλίου 2013

Ως πότε


Γεια σας.
Σε τούτην την ανάρτηση
Ανάρτηση ριμάδα
έχασα την αγνότητα
ένα Σαββάτο βράδα

Η αγνότις, ή αλλιώς αγνότητα, ή αλλιώς αγνόπιτα, ή αλλίως αγνόφυτα ή αλλιώς Κορίνα Τσοπέη.
Είναι μια λέξη συνυφασμένη με την έλλειψη μιαρότητος ή αλλιώς μιαρότητα ή αλλιώς Κάρι Μπράτσο.
Σε αυτή την ανάρτηση θα προσπαθήσω σε ποιητικό λόγο, όπως αυτούς που συνηθούν και παίζουν οι αραπάδες, ή αλλιώς αρακάδες, ή αλλιώς χαρακάδες, ή αλλιώς χαραμάδες ή αλλιώς Πίγκου.

Θα προσπαθήσω λέγω, ή λόγο, ή λόγκο, ή λόγγος ή γκώλος, ή αλλίως Σων Πεν.

 Η καθαριόητα είναι μισή αρχοντιά, η άλλη μισή αρχοντιά είναι η βρώμα. Βρώμα που κατοικεί σε θέρετρα του σώματος όπως ο κώλος....Αλλά ουαί, αλί, και αββακούμ μπουρέκ, δεν είναι ανάρτησις δια ταις γυναιξί. Θα σιχαθώσιν και αυτός είναι ένας καημός αβάσταχτος.

Μετά από μπόλικη μπουγάτσα, έχω να σας αφηγηθώ τις περιπέτειες ενός μικρού νυχιού, μικρού δαχτύλου, μικρού χεριού, μικρού παιδιού.

Ήταν ένα δαχτυλάκι που είχε ένα μικρό νυχάκι ταξιτζή, και όλο ήθελε να γνωρίσει των έρωτα.
Στην αρχή πήγε διακοπές στην κοιλίτσα. Όπως βάδιζε στην περιοχή του ομφαλού γλυστράει και πέφτει μέσα σε μια οπή όπου οι φιλόξενοι κάτοικοί της που ήταν 2 συνδετήρες, ένα κουκούτσι ελιάς, φυλλάρια μακεδονικής σφολιάτας, σουσάμι, δύο 2λεπτα και ένα 5λεπτο, λίγα κακάδια και μια λίγο αποξηραμένο σπέρμα για ώρα ανάγκης. Αυτά ζούσαν σε ένα πυκνό δάσος από τρίχες. Παρόλη την απομόνωση οι κάτοικοι αυτοί ήσαν πολύ φιλόξενοι και όταν το δαχτυλάκι έφυγε του κάναν δώρο μια μπάλα από χνούδια. Ξέχασα να αναφέρω πως η κύρια ασχολία των κατοίκων του ομφαλού είναι η συλλογή χνουδιών.

Όχι σαν τους άλλους τους άχρηστους τους κατοίκους της βαλάνου του πέους και ενίοτε και του αιδοίου που ασχολούνται με την τυροκομία και ως ένα βαθμό και με την αλιεία.Αυτοί λοιπόν, έχουν μια μεγάλη αγορά όπου μπήκε το δάχτυλο να αγοράσει κεφαλοτύρι και λίγα μύδια να τα κάνει σαγανάκι. Αυτοί δεν ήταν τόσο φιλόξενοι, διώξαν το δάχτυλο με το σκεπτικό πως όπου κάτσει ένας τετράφυλλος αετός εκέι θα χτίζαν το βασίλειό τους. Μαλακίες δηλαδή. Φεύγοντας το δάχτυλο από εκεί θα παραλίγο να μείνει με άδειο νύχι, ευτυχώς στην έξοδο βρηκε μια γριά που του έδωσε με την ψυχή της λίγους κονδύλους (πατάτες) και λίγους μήκυτες (μανιτάρια).

Τέσπα το δάχτυλο δεν απομακρύνθηκε από τη γειτονιά, πέρασε στην περιοχή του κώλου. Φτάνοντας εκεί άκουσε αλαλαγμούς μέσα από τα πανήψυλα δέντρα που στόλιζαν την περιοχή. Δεν ήταν άλλοι από τα ταρζανέλια, μια φυλή που αποτελείται από 55%χαρτί υγείας και 40% κακά και 5% τρίχες.
Οι κάτοικοι αυτοί κάνουν τρελλά παιχνίδια, αιωρούνται από τρίχα σε τρίχα και τρέφονται με εξτρα υλικό σε κάθε κένωση του παχέως εντέρου. Αυτοί δώσανε στο νυχάκι να βάλει αποσμητικό από κάτω του για να πάει μετά στη μύτη.

Έτσι έγινε, πήγε το δαχτυλάκι στη μύτη και άρχισε με τέχνη μα μπαινοβγαίνει, να συστρέφεται προσπαθώντας να ξεκολλήσει τα πρώτα ξαδέρφια των ταρζανελίων από τα τοιχώματα όπου με υπομονή κοιμούνται για ώρες. Η κοινωνία των κακαδιών έχει πολύ αυστηρές αρχές και έτσι τα γηραιότερα μέλη έιναι πολύ σκληρά, ενώ τα νεογέννητα είναι σαν μύξες, τόταλι φλώροι. Πολύ συχνά θα ακούσεις από ένα σκληρό κακάδι να απευθύνεται σε ένα νεαρό αρσενικό υποτιμητικά "άντε βρε μύξα" και άλλα τέτοια σκληρά.

Επόμενη στάση στην αναζήτηση του έρωτα από το δαχτυλάκι είναι το κρανίο. Εκεί βρίσκεται μια υπερβόρεια φυλή που ζει μέσα σε αιώνια χιόνια. Οι χιονοπόλεμοι είναι συχνοί και έρχονται ως αντίποινα στο ξύσιμο. Πολλές φορές οι "πυτιρίδειοι" προκαλούν την σύρραξη με το δάχτυλο προκαλώντας αφόρητη φαγούρα. το Δάχτυλο σε τέτοιες περιπτώσεις φεύγει καταματωμένο. Το δαχτυλάκι πάντως πρόλαβε και πήρε λίγο πάγο κάτω από τη μασχάλη του για να φτιάξει μοχίτο.

Τώρα το δαχτυλάκι κοιμάται μέσα στο ζεστό αυτι ενός ταξιτζή και περιμένει την επόμενη εμπειρία του!







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου