Ποιος τελικά και στα αλήθεια είμαι

Αρχικά έχω να πω πως όσοι με διαβάζετε με ξέρετε και προσωπικά γιαυτό με διαβάζετε. Ελάτε τώρα, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Το άρθρο που ακολουθεί δεν γράφτηκε για εσάς, εσείς άλλωστε με ξέρετε σαν την παλάμη σας, την περίφανη αυτή παλάμη σαν της Λουκά που χαστούκισε τη Λιάνη, η αυτή που  μόλις έχετε αυνανιστεί. Γράφτηκε για τον τυχαίο περιηγητή του διαδικτύου που μπορεί να πέσει πάνω σε αυτό το μπλογκ και μπορεί να διαβάσει κάνα άρθρο και να πει:

1-"ρε Σίμο, αυτό το στυλ γραφής κάτι μου θυμίζει"
2-"έλα ρε μαλάκα, όχι"
3-"ναι ρε τρελέ σε λέω"
4-"όχι επιμένω"
5-"Ναι ρε δεν σου θυμίζει τον Χρήστο από το ΙΧ λύκειο της γκράβας?"
6-"Όχι, να παραγγείλουμε τώρα?"
7-"πάρε με 2 καλαμάκια"
8-"εντάξει"
9-"ξέρεις ότι είσαι ο καλύτερός μου φίλος?"
10-"το ξέρω ρε, θές να πάμε στην κρεββατοκάμαρα?"
11-"δεν εννοούσα αυτό ακριβώς"
12-"το ξέρω αλλά βρήκα μια μικρή ευκαιρία να στο πω γιατί με τρώει καιρό ο κώλος μου?"
13-"ε, με φέρνεις σε δύσκολη θέση"
14-"έλα θα σ'αρέσει"
15-"μα δεν μπορώ, θα με διαγράψουν απ'την ΧΑ"
16-"εμένα πως δε με διαγράψανε?"
και εδώ τελειώνει αυτή η φανταστική στοιχομυθία

Τώρα σε περίπτωση που πάνε στην κρεββατοκάμαρα ΟΚ
Αλλά αν δεν πάνε οφείλω να πω δυο λογάκια για μένα για λύσω την στιχομυθία πριν φτάσουν στην φράση Νούμερο 10 και αναγκαστούν να αδερφοποιηθούν.

Θα το γράψω με μορφή ποιήματος, για να το καταλάβουν και οι παραπάνω ήρωες, γιατί άκουσα πως στη ΧΑ διαβάζουν κατακόρον ποίηση και ορθογραφία

Είμαι αυτός που δεν γράφει το όνομά του ο κατάλογος

που το χνούδι στον ομφαλό του σχηματίζει ραγισμένες καρδιές

που όταν σε βλέπει νοιώθει, πυρακτωμένα ροζ λαγουδάκια να του σιδερώνουν τα άπλυτα

που μια φορά έφαγε το κρεμμύδι που προοριζόταν για τα γεμιστά.

Είμαι αυτός, που σαν σου σηκώνεται η ιώδης ρόγα, σαν από νεαρό στέμφυλο

του αρέσει να τηγανίζει, μαύρα φρύγανα του κάμπου

Είμαι αυτός που όταν βρέχει, χορεύει βαλς μέσα στη ντουζιέρα

και όταν χιονίζει, συλλέγει την πυτιρίδα σε γόνιμα τριβλία.

Είμαι αυτός που όταν ακούει τη λέξη "γάνωμα"

ακαριαία σκέφτομαι πως θέλω να ανοίξω οδοντιατρείο σε διαστημικό σταθμό

που όταν μιλάει με την Πάνια, έχει χαμηλώσει ήδη την τηλεόραση

για να μην της δώσω ποτέ την χαρά να με μαλώσει.

Που τις καραμάλες του λαιμού τις κάνει γαργάρα και τις κολλάει 

κάτω από το έξω πατάκι του μικέλ, λες και μέσα έχει

Που σαν του βουρτσίζει η μητριά του τα δόντια του πριονιού

νοιώθει τις ορδές των νεκρών Ινδιάνων Ζουλού, να του παίρνουν το σκάλπ.

Το ίδιο και εσύ φίλε

Είμαι εγώ, που λέω, πως αν δεν βάλεις τις κατσίκες στο πατητήρι 

για να τους πάρεις το γάλα, το ροκφόρ δεν βρωμάει διόλου

και ο ξιπασμένος ζυμαρούλης ης πίλσμπουρι, είναι αλλεργικός στο προζύμι.

Λέξεις για το καρτέλ: κόκα, ναρκωτικά, βιασμός, όπλο, φυτεία, Κολομβία, Φαρκ, κότερο, ήμουν, και, εγώ, εκεί, ρουβάς, μοντέλο, μυτιά, πυτιά.

Επίσης για δυνατούς λύτες: προσέξατε πως στη φράση 7, υπάρχει ένα από αυτά που οι αρχαίοι λέγανε οξύμωρο (acid-baby ή acid-babe στις μέρες μας), δηλαδή την ύπαρξη δύο εγγενώς ετερόκλιτων στοιχείων τα οποία είναι ποια???

Άντε να δω εγώ απαντησούλες από κάτω.