Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014

Περδιδόν

Και σε ποιον δεν του αρέσει, τις κλανιές του να μυρίζει
Μα των άλλων τις κλανιές, πάντα αυτός τις αφορίζει

Μια κλανιά είναι παντού, μες στο μπαρ, στην εκκλησία
με κλανιές ραίνουν και ρύζι, σαν χορεύεις Ησαϊα

Μια κλανιά κάτω απ'το στρώμα, είναι δυο φορές καλή
δυο κλανιές πάντα σημαίνουν, πως η φύση σε καλεί

Μια κλανιά από αγελάδα, ή από άλλο φυτοφάγο
το μεθάνιο ανεβάζει, για να σπάσουμε τον πάγο

Τώρα που είπα για τον πάγο, ενθυμήθην παγοκόφτη
ακόμα και η Σαρον Στόουν άλλαξε το σταυροπόδι
για να ρίξει ένα κλανίδι, αλλά εμένα τι με κόφτει?

Και η Γένιφερ η Λόπεθ, με τον τουρλωτό πωπίσκο
κλάνει ευθύς και ξεφωνίζει, “μακαρόνια νά'στε Μίσκο”

Μια κλανιά στον εισοφάγο”, εύχονται οι κοπρολάγνοι
Μια κλανιά είχαν βασίλειο, και διοικούσαν οι Καρλομάγνοι

Και άμα είσαι στο νερό, με καβούρια ερημίτες
τύφλα νά'χει βρε παιδιά, το ψάρεμα με δυναμίτες

Μια κλανιά πάντα αρκεί μια καρδιά για να ραγίσει
μπρος σε μια καλή κλανιά τύφλα νά'χει το γαμήσι

Και άμα είσαι Παοκτσης, πρέπει αυτό να αφομοιώσεις
με ρετσίνα και κλανιές στη κερκίδα θε να λοιώσεις

Πάντα μια καλή ιδέα ξεκινάει με μια κλανιά
και ένα χέσιμο μετά και αυτό είναι όλο

Σαν πεθάνει μια κλανιά και ο θεούλης την επάρει
ρίπτει φασόλια επι γης, τη θέση της άλλη να πάρει

Συνηθίζεται να λένε και δεν είναι μυστικό
πως αν κλάσεις, κάπου γύρω, γίνεται ένα φονικό

Στο μεσαίωνα η πυρά, άναβε με μια κλανιά
και στο Γιορκσάηρ ψήναν γάτες, και τις μάγισσες μετά

Στη Μοσούλη στη Βασόρα, φίνα στην Αλιτινή
και στο Πισκοπιό ρομάνζτα, είσαι τρέλα Γιώργη Πάντζα

Όποια πέτρα και αν σηκώσεις, κάποιον έλληνα θα βρεις
μα αν έχει μέγα βάρος, σε κλανίες θα αναλυθείς

Άμα κλάσεις μες στο μπάνιο, και έχεις στο πωπό σαπούνι
η πορδή θα ακουστεί, σα να ρεύεται γουρούνι

Το προσδόκιμο ζωής, αν μετριώταν με κλανιές
τότε εγώ θα είχα πεθάνει, κάπου 6-7 φορές

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου